Εγχυση για Υπακρωμιακη Προστριβη Ωμου
Υπακρωμιακή προστριβή και Θυλακίτιδα Ωμου
Τι είναι η θυλακιτιδα
Είναι η φλεγμονή του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου. Ο θύλακος είναι ένα σακουλάκι που βρίσκεται μεταξύ των οστών και των τενόντων στην άρθρωση του ώμου (συγκεκριμένα μεταξύ του ακρωμίου και των τενόντων). Η λειτουργία του είναι να μειώνει την τριβή μεταξύ των τενόντων και των οστών. Όταν το σακουλάκι αυτό φλεγμαίνει, η κατάσταση ονομάζεται θυλακίτιδα. Η υπακρωμιακή θυλακιτιδα είναι η συχνότερη αιτία πόνου στον ωμό και οφείλεται συνήθως σε υπακρωμιακή προστριβή, δηλαδή σε τριβή κάτω από το ακρώμιο (οστό της ωμοπλάτης ). Η τριβή αυτή είναι συνήθως αποτέλεσμα χρονιάς πρόσκρουσης των τενόντων και του θυλάκου σε κινήσεις του ώμου στην καθημερινή ζωή ιδίως αν ο ασθενής κάνει επαναλαμβανόμενες δραστηριοτητες που απαιτούν το σήκωμα του ώμου από 60-90ο
Τι συμπτώματα έχει
Σταδιακα εγκατεστημένος πόνος στον ωμό που επεκτείνεται προς τον βραχίονα και ένιπτε προς τον αγκώνα ή και καρπό. Ο πόνος επιδεινώνεται αν ο ασθενής ξαπλώσει πάνω στον πάσχοντα ωμό, κατά τη διάρκεια της νύχτας ή όταν προσπαθήσει να σηκώσει το χέρι πάνω από το κεφάλι ή πίσω στην πλάτη. Συγκεκριμένα ο πόνος είναι εντονότερος μεταξύ 60-90ο σε απαγωγή του άκρου («επώδυνο τόξο»), ενώ εξαφανίζεται ή μειώνεται αν σηκωθεί το άκρο πάνω από 90ο . Οι ασθενείς χαρακτηριστικά δυσκολεύονται να λουστούν, να πιάσουν κάτι από ένα ψηλό ράφι, κτλ.
Πως γίνεται η διάγνωση
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά συμπτώματα θέτουν την υπόνοια για θυλακίτιδα απότοκη υπακρωμιακής προστριβής. Η κατάσταση συχνά συνυπάρχει με τενοντοπαθεια ή ρήξη ή ασβεστώσεις των τενόντων του στροφικού πετάλου του ώμου. Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με Υπερηχογράφημα ή Μαγνητική Τομογραφία. Η Μαγνητική Τομογραφία εκτελείται με τον ωμο σε ακινησία και δείχνει μονο έμμεσα σημεία προστριβής όπως την παρουσία υγρού στον θύλακο, τα οστεόφυτα στο ακρώμιο και την παρουσία ρήξης των τενόντων. Το δυναμικό υπερηχογράφημα πλεονεκτεί της μαγνητικής γιατί η εξέταση γίνεται κατά τη διάρκεια κίνησης του άκρου, όποτε και γίνεται ορατή η παγίδευση του θυλάκου κάτω από το ακρώμιο σε συγκεκριμένες κινήσεις. Επίσης το υπερηχογράφημα μπορεί να αναδείξει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια την παρουσία μικρών ρήξεων στους τένοντες (κυρίως τον υπερακάνθιο), την πάχυνση και τον υγρό στον θύλακο καθώς και μικρές εστίες εναπόθεσης ασβεστίου στον τένοντα που μπορεί να συνυπάρχουν.
Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάσταση συντηρητικά (δηλ χωρίς χειρουργική επέμβαση);
Τα αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη είναι το πρώτο βήμα αλλά έχουν συνήθως πολύ περιορισμένη δράση.
Η φυσιοθεραπεία στην οξεία φάση από μόνη της συνήθως δεν φέρνει ιδιαίτερα αποτελέσματα, γιατί λόγω του έντονου πόνου οι μύες της ωμικής ζώνης βρίσκονται σε σπασμό και δεν επιτρέπουν ιδιαίτερους φυσιοθεραπευτικούς χειρισμούς.
Οι ενέσεις κορτιζόνης «τυφλά» στον ώμο (δηλ εκεί που ο ασθενής αναφέρει πόνο) έχουν αποτέλεσμα περιορισμένης διάρκειας και δεν επιτρέπεται να επαναλαμβάνονται ανεξέλεγκτα, γιατί ενέχουν τον κίνδυνο πρόκλησης αυτογενούς ρήξης του τένοντα (επειδή δεν ξέρουμε ακριβώς που καταλήγει η βελόνα και εγχέεται η κορτιζόνη).
Τέλος, η χειρουργική θεραπεία (υπακρωμιακή αποσυμφόρηση) αποτελεί την τελευταία επιλογή, όταν όλα τα άλλα μέσα έχουν αποτύχει. Η επιτυχημένη επέμβαση προϋποθέτει εξειδικευμένο χειρουργό και κατάλληλη φυσιοθεραπευτική αγωγή μετεγχειρητικά αλλά έχει αποδειχθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν λύνει το πρόβλημα, αν έχει εγκατασταθεί διαταραχή στην νευρομυική ισορροπία και στην λειτουργία της ωμοπλάτης.
Η έγχυση μείγματος στεροειδούς (κορτιζόνης) και αναισθητικού μακράς δράσης υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση μέσα στον υπακρωμιακό θύλακο επιτρέπει:
Τι είναι η θυλακιτιδα
Είναι η φλεγμονή του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου. Ο θύλακος είναι ένα σακουλάκι που βρίσκεται μεταξύ των οστών και των τενόντων στην άρθρωση του ώμου (συγκεκριμένα μεταξύ του ακρωμίου και των τενόντων). Η λειτουργία του είναι να μειώνει την τριβή μεταξύ των τενόντων και των οστών. Όταν το σακουλάκι αυτό φλεγμαίνει, η κατάσταση ονομάζεται θυλακίτιδα. Η υπακρωμιακή θυλακιτιδα είναι η συχνότερη αιτία πόνου στον ωμό και οφείλεται συνήθως σε υπακρωμιακή προστριβή, δηλαδή σε τριβή κάτω από το ακρώμιο (οστό της ωμοπλάτης ). Η τριβή αυτή είναι συνήθως αποτέλεσμα χρονιάς πρόσκρουσης των τενόντων και του θυλάκου σε κινήσεις του ώμου στην καθημερινή ζωή ιδίως αν ο ασθενής κάνει επαναλαμβανόμενες δραστηριοτητες που απαιτούν το σήκωμα του ώμου από 60-90ο
Τι συμπτώματα έχει
Σταδιακα εγκατεστημένος πόνος στον ωμό που επεκτείνεται προς τον βραχίονα και ένιπτε προς τον αγκώνα ή και καρπό. Ο πόνος επιδεινώνεται αν ο ασθενής ξαπλώσει πάνω στον πάσχοντα ωμό, κατά τη διάρκεια της νύχτας ή όταν προσπαθήσει να σηκώσει το χέρι πάνω από το κεφάλι ή πίσω στην πλάτη. Συγκεκριμένα ο πόνος είναι εντονότερος μεταξύ 60-90ο σε απαγωγή του άκρου («επώδυνο τόξο»), ενώ εξαφανίζεται ή μειώνεται αν σηκωθεί το άκρο πάνω από 90ο . Οι ασθενείς χαρακτηριστικά δυσκολεύονται να λουστούν, να πιάσουν κάτι από ένα ψηλό ράφι, κτλ.
Πως γίνεται η διάγνωση
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά συμπτώματα θέτουν την υπόνοια για θυλακίτιδα απότοκη υπακρωμιακής προστριβής. Η κατάσταση συχνά συνυπάρχει με τενοντοπαθεια ή ρήξη ή ασβεστώσεις των τενόντων του στροφικού πετάλου του ώμου. Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με Υπερηχογράφημα ή Μαγνητική Τομογραφία. Η Μαγνητική Τομογραφία εκτελείται με τον ωμο σε ακινησία και δείχνει μονο έμμεσα σημεία προστριβής όπως την παρουσία υγρού στον θύλακο, τα οστεόφυτα στο ακρώμιο και την παρουσία ρήξης των τενόντων. Το δυναμικό υπερηχογράφημα πλεονεκτεί της μαγνητικής γιατί η εξέταση γίνεται κατά τη διάρκεια κίνησης του άκρου, όποτε και γίνεται ορατή η παγίδευση του θυλάκου κάτω από το ακρώμιο σε συγκεκριμένες κινήσεις. Επίσης το υπερηχογράφημα μπορεί να αναδείξει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια την παρουσία μικρών ρήξεων στους τένοντες (κυρίως τον υπερακάνθιο), την πάχυνση και τον υγρό στον θύλακο καθώς και μικρές εστίες εναπόθεσης ασβεστίου στον τένοντα που μπορεί να συνυπάρχουν.
Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάσταση συντηρητικά (δηλ χωρίς χειρουργική επέμβαση);
Τα αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη είναι το πρώτο βήμα αλλά έχουν συνήθως πολύ περιορισμένη δράση.
Η φυσιοθεραπεία στην οξεία φάση από μόνη της συνήθως δεν φέρνει ιδιαίτερα αποτελέσματα, γιατί λόγω του έντονου πόνου οι μύες της ωμικής ζώνης βρίσκονται σε σπασμό και δεν επιτρέπουν ιδιαίτερους φυσιοθεραπευτικούς χειρισμούς.
Οι ενέσεις κορτιζόνης «τυφλά» στον ώμο (δηλ εκεί που ο ασθενής αναφέρει πόνο) έχουν αποτέλεσμα περιορισμένης διάρκειας και δεν επιτρέπεται να επαναλαμβάνονται ανεξέλεγκτα, γιατί ενέχουν τον κίνδυνο πρόκλησης αυτογενούς ρήξης του τένοντα (επειδή δεν ξέρουμε ακριβώς που καταλήγει η βελόνα και εγχέεται η κορτιζόνη).
Τέλος, η χειρουργική θεραπεία (υπακρωμιακή αποσυμφόρηση) αποτελεί την τελευταία επιλογή, όταν όλα τα άλλα μέσα έχουν αποτύχει. Η επιτυχημένη επέμβαση προϋποθέτει εξειδικευμένο χειρουργό και κατάλληλη φυσιοθεραπευτική αγωγή μετεγχειρητικά αλλά έχει αποδειχθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν λύνει το πρόβλημα, αν έχει εγκατασταθεί διαταραχή στην νευρομυική ισορροπία και στην λειτουργία της ωμοπλάτης.
Η έγχυση μείγματος στεροειδούς (κορτιζόνης) και αναισθητικού μακράς δράσης υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση μέσα στον υπακρωμιακό θύλακο επιτρέπει:
- Την επιβεβαίωση της διάγνωσης, αφού συχνά τα συμπτώματα μπορεί να συνυπάρχουν ή να συγχέονται με συμπτώματα από παθήσεις της Αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
- Την μείωση της φλεγμονής στον υπακρωμιακό θύλακο και την επακόλουθη μείωση των συμπτωμάτων άλγους και δυσκινησίας. Η διάρκεια της αναλγησίας είναι περιορισμένη (3-6 εβδομάδες) αλλά επιτρέπει την παράλληλη φυσιοθεραπευτική αποκατάσταση του ασθενούς που θα αποκαταστήσει την νευρομυική ισορροπία, η οποία θα ήταν δύσκολη και πιο χρονοβόρα αν ο ασθενείς είχε παράλληλα συμπτώματα.