Θυρεοειδης & Λεμφαδενες
Θυρεοειδής
Το υπερηχογράφημα στον θυρεοειδή γίνεται για ανίχνευση και χαρακτηρισμό εστιακών ή διάχυτων αλλοιώσεων του αδένα, συγκεκριμένα όζων και θυρεοειδίτιδας. Η παρουσία παθολογίας του θυρεοειδούς αδένα είναι συχνή, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Οι όζοι είναι τις περισσότερες φορές καλοήθεις, μερικές φορές όμως είναι δυνατόν να αναπαριστούν κακοήθεια με την πιο συχνή μορφή το θηλώδες καρκίνωμα του θυρεοειδούς. Η διάκριση του καλοήθους από τον κακοήθη όγκο γίνεται με συνεκτίμηση των κλασσικών υπερηχογραφικών χαρακτηριστικών του με τα δεδομένα των νεότερων υπερηχογραφικών τεχνικών (ελαστογραφίας -Elastography και ποσοτικοποίησης αιματικής ροής –Q analysis).
Λεμφαδένες & Ψηλαφητές Μάζες Τραχήλου
Το υπερηχογράφημα είναι ιδανική μέθοδος για τη μελέτη των επιφανειακών δομών του τραχήλου όπως ο θυρεοειδής αδένα, οι λεμφαδένες, οι σιελογόνοι αδένα (υπογνάθιος, παρωτίδα) και οι παραθυρεοειδείς αδένες. Το κλασικό υπερηχογράφημα περιλαμβάνει τη ανατομική μελέτη των παραπάνω οργάνων και τη αιμοδυναμική μελέτη με χρήση έγχρωμου Doppler. Η εξέλιξη της τεχνολογίας των υπερήχων (state of the art technology) μας δίνει πλέον τη δυνατότητα να μελετήσουμε τόσο την αγγειοβρίθεια των ιστών (τεχνική ποσοτικοποίησης της κάλυψης του ιστού από αγγεία) όσο και την μηχανική τους συμπεριφορά (δηλ την ελαστικότητα). Στο ιατρείο λειτουργεί σύστημα Υπερηχογραφίας υψηλής ανάλυσης τελευταίας γενεάς ( τελευταίο μοντέλο Ε9) με σύστημα δυο τύπων ελαστογραφίας (shear wave & strain Elastography) Η υπερηχογραφική ελαστογραφία είναι μια νέα τεχνική που χρησιμοποιεί τους υπερήχους για να εκτιμήσει τη ελαστικότητα (σκληρότητα) των ιστών. Μελέτες των τελευταίων χρόνων δείχνουν ότι η ελαστογραφία μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες για διαφορική διάγνωση καλοήθειας από κακοήθεια με βάση τα επίπεδα σκληρότητας μιας βλάβης. Η παρουσία σκληρών περιοχών συχνά συσχετίζεται με την πιθανότητα κακοήθειας. Έτσι ο ιατρός έχει μια παραπάνω πληροφορία την οποία συνεκτιμά με τα υπόλοιπα ευρήματα για να εκτιμήσει μια βλάβη ως καλοήθη ή κακοήθη.
Οι παραπάνω τεχνικές εφαρμόζονται για διάκριση καλοηθών από κακοήθων βλαβών στον θυρεοειδή, σε διογκωμένους λεμφαδένες, στους σιελογόνους αδένες (υπογνάθιος, παρωτίδα) και σε ψηλαφητές μάζες τραχήλου. Συγκεκριμένα σε ψηλαφητές μάζες τραχήλου μπορούμε να χαρακτηρίσουμε με μεγάλη ακρίβεια της βλάβη ως προς την προέλευση της και σε πολλές περιπτώσεις να βγάλουμε ακριβή διάγνωση για την φύση της.
Το υπερηχογράφημα στον θυρεοειδή γίνεται για ανίχνευση και χαρακτηρισμό εστιακών ή διάχυτων αλλοιώσεων του αδένα, συγκεκριμένα όζων και θυρεοειδίτιδας. Η παρουσία παθολογίας του θυρεοειδούς αδένα είναι συχνή, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Οι όζοι είναι τις περισσότερες φορές καλοήθεις, μερικές φορές όμως είναι δυνατόν να αναπαριστούν κακοήθεια με την πιο συχνή μορφή το θηλώδες καρκίνωμα του θυρεοειδούς. Η διάκριση του καλοήθους από τον κακοήθη όγκο γίνεται με συνεκτίμηση των κλασσικών υπερηχογραφικών χαρακτηριστικών του με τα δεδομένα των νεότερων υπερηχογραφικών τεχνικών (ελαστογραφίας -Elastography και ποσοτικοποίησης αιματικής ροής –Q analysis).
Λεμφαδένες & Ψηλαφητές Μάζες Τραχήλου
Το υπερηχογράφημα είναι ιδανική μέθοδος για τη μελέτη των επιφανειακών δομών του τραχήλου όπως ο θυρεοειδής αδένα, οι λεμφαδένες, οι σιελογόνοι αδένα (υπογνάθιος, παρωτίδα) και οι παραθυρεοειδείς αδένες. Το κλασικό υπερηχογράφημα περιλαμβάνει τη ανατομική μελέτη των παραπάνω οργάνων και τη αιμοδυναμική μελέτη με χρήση έγχρωμου Doppler. Η εξέλιξη της τεχνολογίας των υπερήχων (state of the art technology) μας δίνει πλέον τη δυνατότητα να μελετήσουμε τόσο την αγγειοβρίθεια των ιστών (τεχνική ποσοτικοποίησης της κάλυψης του ιστού από αγγεία) όσο και την μηχανική τους συμπεριφορά (δηλ την ελαστικότητα). Στο ιατρείο λειτουργεί σύστημα Υπερηχογραφίας υψηλής ανάλυσης τελευταίας γενεάς ( τελευταίο μοντέλο Ε9) με σύστημα δυο τύπων ελαστογραφίας (shear wave & strain Elastography) Η υπερηχογραφική ελαστογραφία είναι μια νέα τεχνική που χρησιμοποιεί τους υπερήχους για να εκτιμήσει τη ελαστικότητα (σκληρότητα) των ιστών. Μελέτες των τελευταίων χρόνων δείχνουν ότι η ελαστογραφία μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες για διαφορική διάγνωση καλοήθειας από κακοήθεια με βάση τα επίπεδα σκληρότητας μιας βλάβης. Η παρουσία σκληρών περιοχών συχνά συσχετίζεται με την πιθανότητα κακοήθειας. Έτσι ο ιατρός έχει μια παραπάνω πληροφορία την οποία συνεκτιμά με τα υπόλοιπα ευρήματα για να εκτιμήσει μια βλάβη ως καλοήθη ή κακοήθη.
Οι παραπάνω τεχνικές εφαρμόζονται για διάκριση καλοηθών από κακοήθων βλαβών στον θυρεοειδή, σε διογκωμένους λεμφαδένες, στους σιελογόνους αδένες (υπογνάθιος, παρωτίδα) και σε ψηλαφητές μάζες τραχήλου. Συγκεκριμένα σε ψηλαφητές μάζες τραχήλου μπορούμε να χαρακτηρίσουμε με μεγάλη ακρίβεια της βλάβη ως προς την προέλευση της και σε πολλές περιπτώσεις να βγάλουμε ακριβή διάγνωση για την φύση της.